بلبرینگ خودتنظیم

بلبرینگ‌های خودتنظیم به نوعی از بیرینگ‌ها گفته می‌شود که برای تطبیق ناهماهنگی بین یاتاقان (محفظه) و شافت طراحی و استفاده می‌شود. بلبرینگ‌های خودتنظیم برای استفاده در مصارفی طراحی شده‌اند که انتظار ناهمترازی یا جابجایی زاویه‌ای بین شافت و یاتاقان وجود داشته باشد؛ یعنی این نوع از بلبرینگ، نسبت به عدم انطباق زاویه‌ای شافت نسبت به یاتاقان (محفظه) حساس نیستند و حتی در صورت انحنای حلقه داخلی، ساچمه‌ها و قفسه نسبت به حلقه خارجی تا حدی چرخش خود را حفظ می‌کنند و فرآیند کاری آنها دچار مشکل نمی‌شود.  

بلبرینگ‌های خودتنظیم دارای دو ردیف ساچمه، یک مدار حرکت ساچمه کروی در حلقه بیرونی بلبرینگ که در تمام بیرینگ‌ها متداول است و دو شیار عمیق موازی در حلقه داخلی هستند. آنها به صورت باز یا مهر و موم شده (سیل)، و یا با طراحی کونیک (مخروطی) در حلقه داخلی در دسترس هستند.

بلبرینگ‌های خودتنظیم اصطکاک کمتری نسبت به دیگر بیرینگ‌ها ایجاد می‌کنند، که به آنها امکان می‌دهد با سرعت بالاتر و بدون ایجاد گرمای زیاد کار کنند. در نتیجه، بلبرینگ‌های خودتنظیم برای بارهای سبک ​​تا متوسط ​​مناسب‌تر هستند.

با توجه به مزایای بلبرینگ‌های خودتنظیم، صنایع مختلفی از جمله: منسوجات، معدن، ماشین‌آلات سنگین و صنعتی و کشاورزی از مصرف‌کنندگان این نوع بلبرینگ هستند.